برای اصلاح بدرفتاری و قشقرق کودک نیاز است که والدین صبور بوده، تسلیم خواسته های کودک نشوند و هرگز به این رفتارهای ناپسند کودک پاداش ندهند.
گاهی اوقات خود والدین در عین حال که والدینی معقول و خوش نیت هستند بدرفتاری را به کودکان خود یاد می دهند. بعضی از والدین زمانی که فرزندشان کم سن و سال است به رفتار غیر پسندیده کودکشان بها داده و برای آرام کردن موقتی او به او باج می دهند. شاید باج دادن به بچه به طور موقت قشقرق کودک را آرام کند اما احتمالا بچه یاد خواهد گرفت که تنها راه رسیدن به خواسته هایش بدرفتاری و باج گیری از والدین است.
کودکانی که گریه کرده و قشقرق راه می اندازند
تقریبا هر وقت به خرید می روید با بچه هایی روبه رو می شوید که قشقرق به راه انداخته و باعث می شوند پدر و مادرشان احساس حقارت کنند. کودکان گاهی برای رسیدن به خواسته های خود گریه کرده و اذیت می کنند. کودکان در به بازی گرفتن والدین خود مهارت زیادی دارند. تسلیم اینگونه فشارهای کودکان شدن باعث می شود که آنها در آینده دچار بدرفتاری شوند. چنین سوء رفتاری را اغلب والدین تا قبل از دو سالگی در کودک به وجود می آورند.
وقتی بچه ای از طریق قشقرق راه انداختن به خواسته خود می رسد یاد می گیرد که بدرفتاری می تواند پاداش در پی داشته باشد. اگر چنین رفتاری در کودک شکل بگیرد عوض کردن آن کار دشواری خواهد بود. تنها می توانید برای تغییر دادن آن از تسلیم شدن در برابر قشقرق کودک پرهیز کرده و به آن پاداش ندهید.
با خاموش سازی رفتار، قشقرق کودک را متوقف کنید
رفتاری که پاداش نگیرد متوقف خواهد شد واز آن تحت عنوان خاموش سازی رفتار یاد می شود. رفتاری که پاداش نگیرد دوباره اتفاق نخواهد افتاد. برای این تحقق خاموش سازی رفتار بایستی از دادن پاداش به سوءرفتار کودک اجتناب کنید. با مقاومت و استواری پدر یا مادر، قشقرق و خواسته کودکی که پاداش نگرفته است سرانجام متوقف خواهد شد. اما کلمه کلیدی در اینجا سرانجام می باشد. رفتار با گذشت زمان تغییر می یابد. در موارد زیادی قشقرق کودک قبل از اینکه درست بشود بدتر نیز می شود. بنابراین اگر تصمیم گرفتید که در برابر سوء رفتار کودک مقاومت کنید بایستی برای همیشه این کار را انجام داده و هرگز تسلیم نشوید. زمانی اقدام به خاموش سازی بدرفتاری کودک خود بپردازید که شهامت و انرژی لازم را به دست بیاورید. شاید لازم باشد که برای این منظور حمایت همسر خود را کسب کرده و یا مشترکا کار اصلاح سوءرفتار فرزندتان را به عهده بگیرید.
هر وقت تصمیم گرفتید که تسلیم داد و بیداد بچه نشوید بایستی همیشه این کار را بکنید. حتی زمانی که خسته هستید. حتی اگر روز خوبی هم نداشته باشید! اگر قرار باشد که سوءرفتار کودک خود را خاموش کنید اما در میان راه تسلیم خواسته های او بشوید در اینصورت سوءرفتار او را تشدید نیز کرده و در واقع بچه خود را به قشقرق راه انداختن های هرچه بیشتر و بزرگتر دعوت خواهید کرد.
در مقابل بدرفتاری و قشقرق کودک صبور باشید. بسیاری از والدین به علت صبور نبودن، شکست می خورند. بایستی بیشتر از کودکتان صبور باشید. اگر تسلیم بشوید بازنده خواهید شد. بایستی خودتان را کنترل کنید. فریاد نزنید و یا کنترلتان را از دست ندهید چون این کار صرفا اوضاع را بدتر خواهد کرد. در صورت مقاومت و پایداری در امر تربیت کودک داشتن کودکی خوش رفتار پاداش تلاش شما خواهد بود.
خاموش سازی دو طرفه عمل می کند
خاموش سازی رفتار، سوءرفتار فرد را خاموش می کند اما از طرف دیگر رفتار خوبی که تقویت نشده باشد را نیز خاموش می کند. وقتی رفتار خوب نادیده گرفته می شود، ممکن است رفتار بد جایگزین آن شود. بچه ها ممکن است بگویند چرا کار خوب انجام بدهیم چه ارزشی دارد؟ لذا، وقتی دیدید کودک شما کار خوبی انجام می دهد با استفاده از بازخورد مثبت، آن را تقویت کنید. سعی کنید توجه خود را به آن دسته از رفتارهایی متمرکز کنید که درست انجام می شوند. هر وقت کار خوبی از کودک سر زد آن را تشویق کنید.
بهانه نیاورید
بعضی از کودکان به این دلیل بدرفتاری می کنند چون می بیند که والدین آنها همیشه بهانه می آورند. مثلاً می گویند من خسته ام، هنوز غذا نخوردم، روز سختی داشتم. بعضی وقتها با بهانه آوردن برای بچه ها آنها را وادار به بدرفتاری می کنیم. وقتی بهانه می آورید در واقع به طور ضمنی این مطلب را به کودک می رسانید که او نمی تواند درست رفتار بکند. بهانه آوردن به کودکان یاد می دهد که آنها مجبور نیستند مسئول رفتار خود باشند و مادامی که دلیل خوبی برای بدرفتاری دارند می توانند همچنان به آن ادامه بدهند.
آنها با استفاده از همین عذر و بهانه های شما از پذیرش مسئولیت خودداری کرده و به جر و بحث با شما خواهند پرداخت. بسیاری از نوجوانان از طریق والدینشان به بی مسئولیتی وادار می شوند. وقتی نوجوانان کم سن و سال و حساس هستند پدر مادر آنها برای عدم انجام کاری، عذر و بهانه می آوردند و لذا باعث بی مسئولیتی آنها در بزرگسالی می شوند.
هرگز سوال نکنید که چرا
وقتی کودک قشقرق به پا می کند و رفتار بدی از خود نشان می دهد به جای پرسیدن سوالی مثل: «چرا این کار را کردی؟» از کودک خود بپرسید: «چطور شد که این کار را کردی؟» هدف از پرسیدن سوال “چطور شد” پرهیز از بهانه آوردن بوده و به کودکتان کمک می کند اتفاق رخ داده را توضیح دهد. بعضی از کودکان در ابتدا در مقابل این سوال از خود مقاومت نشان می دهند چرا که عادت کرده اند به سوال “چرا اینطور شد” جواب بدهند. در این صورت هرگز به آنها نگویید که چرا این کار را کردید بایستی به کودک کم سن و سال خود کمک به کنید تا اتفاق افتاد رخ داده را برایتان توصیف کند. وقتی دیدید که کودک شما اتفاق افتاده را برایتان توصیف کرد در مورد رفتار صحیح با او گفتگو کنید: «چه کاری می توانستی بکنید تا از رخداد چنین چیزی جلوگیری بکنی؟» اتخاذ چنین رویکردی مانع آوردن عذر و بهانه توسط کودک می شود.
سعی کنید به رفتارهای نامطلوب کودکان پاداش نداده و در مقابل گریه کردن، اذیت کردن و پافشاری بی مورد آنها تسلیم نشوید. برای همیشه از دادن پاداش برای اینگونه موارد اجتناب کنید. وقتی کودکی بدرفتاری می کند، سعی کنید علت آن را پیدا کرده و به رفع آن بپردازید.